16 lutego b.r. w godzinach 9:00-11:00 mieliśmy przyjemność uczestniczenia w spotkaniu sekretarza stanu, pana Jarosława Sellina, z panem Travisem Mannem w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Z powodu wizyty anglojęzycznego gościa, mieliśmy okazję tłumaczyć rozmowę dotyczącą planów powstania filmu. Ekranizacja opowiada o Polce odznaczonej medalem „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata”, pani Irenie Gut-Opdyke. Tłumaczenie odbyło się dla trzech osób w sposób konsekutywny w kombinacji językowej angielski-polski.

Całe przedsięwzięcie, o którym była mowa, ma na celu przybliżenie historii Polki, która wykazała się niezwykłym heroizmem w czasie II Wojny Światowej. Pani Irena Gut-Opdyke w tym czasie wojny, została schwytana i zmuszona do pracy w szpitalu polowym Armii Czerwonej. Próbowała uciec, jednak została ponownie schwytana przez Niemców, którzy przydzielili ją do pracy w fabryce amunicji. Później pracowała też w niemieckim hotelu, jako pomoc kuchenna. Kolejnym miejscem, do którego trafiła pani Irena, była willa oficera SS w Tarnopolu, majora Edwarda Rugemera. Pełniła tam funkcję gospodyni domowej. Podczas likwidacji getta w Tarnopolu uratowała dwunastu Żydów. Połowie z nich pomogła ukryć się w lesie, gdzie przynosiła im jedzenie i najpotrzebniejsze rzeczy. Kolejne sześć osób ukryła w piwnicy willi oficera SS, w której pracowała.

Warto wspomnieć, że podczas likwidacji getta, osoby starsze i niezdolne do pracy były rozstrzeliwane, więc pomoc pani Ireny Gut-Opdyke była ich jedyną szansą. Wiedziała, że w przypadku odkrycia żydowskich uchodźców, zostanie zabita razem z nimi. Cały czas starała się aby nikt się nie dowiedział o ich obecności. Niestety niemiecki oficer odkrył, że w jego domu są ukrywani zbiegowie z getta. Za milczenie zażądał od pani Ireny, aby została jego kochanką. Nie widząc innego wyjścia, kobieta przystała na warunki oficera, by utrzymać przy życiu osoby, które ukrywała.

Grupa uratowanych z getta Żydów, przebywała w willi aż do zakończenia wojny. Dopiero przed przejęciem Tarnopola przez Armię Czerwoną, pani Irena wraz ze swoimi podopiecznymi uciekła do lasu. Została oskarżona o współpracę z Niemcami, ale dzięki pomocy delegata ONZ w Polsce, Williama Opdyke, udało jej się uciec razem z nim do Stanów Zjednoczonych. Po paru latach ponownie się spotkali, a ich losy połączyły się już na zawsze. Osiedlili się w Kalifornii, gdzie pani Irena rozpoczęła pracę jako dekoratorka wnętrz w Yorba Linda.

W 2001 roku została wydana książka, autorstwa pani Ireny, pt.: „W moich rękach”. Ciągła ucieczka przed wrogiem i ukrywanie żydowskich uciekinierów, a także poświęcenie i życie w ciągłym strachu, to tylko część tego, co można znaleźć w książce pani Ireny. Już pośmiertnie w teatrze Baruch Performing Arts Center w Nowym Jorku, została wystawiona sztuka poświęcona życiu pani Ireny Gut-Opdyke, pt.: „Irena’s Vow”. Główną rolą odegrała wybitna żydowska aktorka teatralna, pani Tovah Feldshuh utożsamiającą się z panią Ireną.
Powstało już kilka dzieł poświęconych poświęceniu pani Ireny Gut-Opdyke, która uratowała z getta grupę Żydów. Kolejnym, poświęconym jej życiu, ma być film w reżyserii Travisa Manna, opowiadający tę historię. Jest to wybitny reżyser, który w ponad dwudziestoletnim doświadczeniu miał okazję współpracować z takimi wytwórniami filmowymi jak Crystal Sky Pictures, Walt Disney Pictures oraz Inferno Entertainment.

Tłumaczenie ustne dla MKiDN – podziękowania

Jesteśmy zaszczyceni, że możemy pracować przy tak poważnym projekcie, a także mamy nadzieję, że będziemy mieli przyjemność uczestniczenia w kolejnych krokach przedsięwzięcia.
Serdecznie zapraszamy do kontaktu! 🙂